مقدمه
در گوشه گوشه این سرزمین، بناها و بارگاه هایى دیده مى شود که مردم گرداگرد آن به توسل و تقرّب، آن را گرامى مى دارند. این بناهاى تاریخى که هر از چندى بازسازى مى شوند و به فراخور زائران و بازدیدکنندگان، توسعه مى یابند، یا امام زاده اى را در میان خود دارند، یا دانشمندى و یا صاحبدلى را که مردم با دیده احترام به او مى نگرند و او را بزرگ مى شمارند و به امید برآوردن حاجتى ، یا رسیدن به مقصودى دست نیاز به آستان وى دراز مى کنند.
بیشتر این مزارات امّا، از آنِ فرزندان امامان بزرگوار شیعه است و از همین رو، توسّل به ایشان، همچون نیاز آوردن به پیشگاه امامان، در میان مردم آن دیار رایج گشته است.
این مزارات در همه جاى سرزمین هاى اسلامى ، از هند و افغانستان گرفته تا غربى ترین کشورهاى آفریقا گسترده و پراکنده است.
بر پایه پژوهشهایى که صورت پذیرفته، با هجرت امام على بن موسى الرضا علیه السلام، از مدینه به مرو، و پذیرفتن مقام ولایتعهدى در عهد مأمون، بسیارى از برادران آن حضرت، با انگیزه هاى مختلف به جاى جاى سرزمین ایران روى آوردند و هر یک در منطقه اى دور یا نزدیک به مرکز حکومت، به شهادت رسیده یا درگذشتند.
یکى از این امام زادگانى که در خطه شرقى ایران، اکنون داراى مزار و بارگاهى برجسته و والا است، حسین بن موسى الکاظم، برادر امام هشتم(ع) است.
ادامه مطلب...

 نوشته شده توسط محمد گودرزی در دوشنبه 86/7/30 و ساعت 12:58 عصر | نظرات دیگران()