ابوعلى یا ابوجعفر دعبل خزاعى ، از خاندانى معروف به تقوا و دیندارى و فضیلت و شجاعت است. پدرش على بن رزین، و عمویش عبدالله بن رزین، و پسرعمویش ابوجعفر محمد و برادرانش ابوالحسن على و رزین، همه شاعر بودند و سخنور.
گفته اند که اصلش از کوفه است و بعضى هم او را قریشى دانسته اند. بیشتر در بغداد مى زیست و از ترس معتصم که به هجوش پرداخته بود، مدتى از شهر بیرون رفت. به روزگار مطلب بن عبدالله بن مالک به مصر آمد و از طرف او به ولایت « اسوان » منصوب شد. ولى بعداً چون دریافت که شاعر هجوش کرده است، او را از آن مقام برکنار کرد.
علامه امینى ، زندگى وى را چهار مرحله دانسته است:
1 ـ فداکارى او در مهر خاندان عصمت.
2 ـ نبوغ او در شعر و ادب و تاریخ و تألیفهایش.
3 ـ روایت حدیث و راویان حدیث از سوى او و کسانى که دعبل از جانب آنان به نقل حدیث پرداخته است.
4 ـ رفتارش با خلفا و پس از آن، شوخ طبعى ها و نوادر کارهایش و ....
ادامه مطلب...

 نوشته شده توسط محمد گودرزی در دوشنبه 86/7/30 و ساعت 12:55 عصر | نظرات دیگران()