خورشید هشتم
|
شیخ صدوق از قول ابراهیم بن العباس گفته است |
|
هرگز ندیدم که حضرت ابوالحسن الرضا کسی را با سخنان خویش آزار دهد و ندیدم که هرگز سخن کسی را قطع کند یعنی در میان سخن او سخنی بگوید تا سخن گوینده تمام شود و حاجت مردم را تا جایی که در توانش بود، برآورده می کرد و در مجلس مقابل همنشین خود،تکیه نفرمود و پایش را دراز نکرد.هیچ وقت ندیدم او را که به یکی ازغلامان خود فحش دهد و هرگز ندیدم که آب دهان خود را دور افکند و هیچ گاه ندیدم که قهقهه کند بلکه خنده او تبسم بود و چون خلوت میفرمود و سفره غذا مقابل ایشان پهن می نمودند، همه اهالی خانه را سر سفره مینشاند، حتی دربان و میرآخور نیز با ایشان طعام میل میفرموند و عادت وی این بود که شبها کم میخوابید و بیشتر شبها از اول شب تا صبح بیدار بود و روزه بسیار میگرفت، آن حضرت پنهانی بسیار احسان میکرد و صدقه میداد. بیشتر صدقات او در شبهای تار بود. (منتهی الآمال – جلد 2 – حاج شیخ عباس قمی ص 340- 341). |
|
محمدبن ابی عباد گفته است |
|
حضرت امام رضا (ع) در تابستانها بر روی حصیر مینشستند و در زمستان جامههای زبر میپوشیدند و چون بیرون از منزل میآمدند سر و لباس خود را مرتب میفرمودند. (منتهی الآمال جلد 2 – حاج شیخ عباس قمی – ص 341) |
|
|
|
|
|
|
|
هرگاه حضرت امام رضا (ع) غذا میل میکرد کاسه بزرگی نزدیک سفره خود می گذاشت و از هرغذائی که در سفره بود از بهترین قسمت های آن مقداری برمیداشت و در آن کاسه میگذاشت سپس امر میکرد که بین فقرا پخش کنند وآنوقت تلاوت میکرد آیه فلا اقتحم العقبه و آن عقبه؛ و آن عقبه آزاد کردن بنده ای است از بردگی و یا غذا دادن به اوست. حضرت امام رضا (ع) میفرمود:خداوند عزوجل دانا بود که هر انسانی قدرت آزادکردن بنده ندارد. برای ایشان راهی به بهشت قرار داد، یعنی مقابل آزادکردن بنده غذا دادن به فقرا را قرارداد که هر شخص بتواند به واسطه آن به بهشت رود. (منتهی الآمال جلد 2 – شیخ عباس قمی ص 342) |
|
|
|
|
|
|
|
ندیدم هرگز حضرت امام رضا (ع) را که از او چیزی بپرسند و نداند و از او داناتر به مسائلی که در زمان او پیش آمده بود، ندیدم. مأمون او را امتحان نمود به هر سئوالی و او جواب میگفت و همه سخنان و جوابهای اوو مثلهایی که میآورد همه از قرآن بود و او در هر سه روز قرآن را ختم میکرد و میگفت اگر بخواهم در کمتر از سه روزهم می توانم ختم کنم اما هرگز از آیهای نمیگذرم مگر آنکه فکر میکنم در آن و تفکر میکنم که در چه موردی فرود آمده و در کدام وقت نازل شده و به همین دلیل هر سه روز ختم میکنم. (منتهی الآمال جلد 2 - ص343 ) |
|
|
|
|
|
|
|
حسن بن علی بن زیاد از اصحاب حضرت رضا (ع) است وی نوه الیاس صیرفی است که از شیخ های اصحاب امام صادق (ع) بوده و ازقول جد خود الیاس گفته است که در وقت مرگ گفت: شاهد باشید این ساعت، ساعت دروغ گفتن نیست شنیدم از حضرت صادق (ع) که فرمود والله نمیمیرد بندهای که دوست دارد خدا و رسول و ائمهاش (ع) . او این کلام سه بار تکرار کرد |
|
|
|
|
|
|
|
پدرم جعفربن محمد (ع) دائماً به من میفرمود که عالم آل محمد از نسل و اولاد تو است و کاشکی من در زمان او بودم و او هم نام امیرالمؤمنین علی (ع) است. (منتهی الامال جلد 2 ص 336). |
|
|
|
|
|
|
|
اسم شریف آن حضرت علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین القاب آن حضرت رضاست و صابر و فاضل و رضی و وفی و قره العین المؤمنین و غیظ الملحدین نیز میگفتند. (منتهی الآمال جلد 2 ص 337). |
نوشته شده توسط محمد گودرزی در یکشنبه 86/7/29 و ساعت 1:3 عصر | نظرات دیگران()
%20در%20روایت%20بزرگان_files/index_in_files/Send%20to%20frind.jpg)
%20در%20روایت%20بزرگان_files/index_in_files/print.jpg)
%20در%20روایت%20بزرگان_files/index_in_files/gool.gif)
شیخ اجل احمدبن محمد برقی ازقول پدرش ، معمربن خلاد، گفته است